بالاااا

نامش علی و کنیه‌اش ابوالحسن بود؛ روستازاده‌ای باصفا از مردم سیستان. علاقه‌اش‌ به شعر، سبب آشنایی علی نوجوان با‌ دیوان شاعران بزرگ شد. این الفت تا آنجا پیش رفت‌ که احساس کرد خود نیز می‌تواند شعر بگوید. او شاعری را از سرودن شعرهای ساده آغاز کرد. به‌زودی او دیگر خود را شاعری بزرگ می‌دانست که در شهرش امکان پیشرفت نداشت؛ پس بار سفر بست تا هنرش را در شهر و دیاری بزرگ‌تر عرضه کند. شنیده بود که در اطراف سمرقند و در شهر چغانیان، امیری شعر‌دوست به نام امیر چغانی زندگی می‌کند که قدر شاعران را می‌داند و هنرشان را ارج می‌نهد. پس به سوی آن دیار به راه افتاد. چون به چغانیان رسید یک,شعرهای,خواندنی,فرخی,سیستانی ...ادامه مطلب