بهار زرد

رنگ نگاهش تغییر کرد و سراسر التماس و عشق شد. چه احساس قشنگی سراسر وجودم را پر کرد! چه زیبا از من خواست در کنارش بمانم "بهار زندگیم باش" لبخند عمیقی زدم و از سر خجالت نگاه به زیر انداختم. صدای گرم و بمش به گوش رسید: «بهار!! بهار زندگیم می­شی؟! سرتو بالا بگیر. خواهش می­کنم. جوابمو بده.» چه­قدر عشق زیباست... چه­قدر عاشقی قشنگ است... مخصوصاً وقتی که معشوق امیر باشد. با خجالت نگاهش کردم. لب­های خشکیده­ام را تر کرده و گفتم: «و توهم، تکیه­گاه امنِ من باش!!»