سرنخ در دیوار ویران: نانسی درو ۴

بعد از این‌که افسر پلیس رفت، نانسی به آشپزخانه رفت و ماجرا را برای هانا تعریف کرد. زن میان‌سال مهربان با اشتیاق گفت: «می‌دونم که الان خوشحالی. یه شور جدید داری که امیدوارم خطرناک نباشه.» خانم گرون از زمانی که خانم درو فوت کرده بود، یعنی از سه سالگی نانسی، با آنان زندگی می‌کرد. این خانم خدمتکار مهربان، برای نانسی حکم مادر را داشت. نانسی از او پرسید: «راجع به قلعۀ هیث چی می‌دونی؟» - خیلی نمی‌دونم. ساختش برمی‌گرده به... نانسی که رو به پنجره ایستاده بود، هیجان‌زده حرف او را قطع کرد. «هانا! تو حیاط رو نیگا کن!» خانم خدمتکار از پنجره به بیرون نگاه کرد و گفت: «چی شده؟» و بعد فریاد کشید: «اوه، چه وحشتناک! بارون همۀ ختمی‌ها رو شکونده و سوسن‌ها رو پخش زمین کرده.» نانسی گفت: «منظورم اونا نیستن، به اون جایی که بوته‌های گل رز جدیدم بودن نیگا کن!» «یعنی چی؟ غیب شدن!» هانا این را گفت و به دو چاله‌ای که در زمین باران خورده به وجود آمده بود خیره شد. نانسی گفت: «یکی بوته‌ها رو کنده و دزدیده!» هانا گفت: «احتمالاً کار همون دزدیه که گل‌های بعضی از همسایه‌ها رو هم برده. این اواخر کلی از این دزدی‌ها اتفاق افتاده.» نانسی گفت: «بعدازظهر که به ادارۀ پلیس رفتم ماجرا رو گزارش می‌دم.» نانسی مشغول چیدن میز و گرم کردن سوپ شد و‌ هانا هم ساندویچ‌ها را آماده کرد. وقتی هر دو ناهارشان را خوردند، زمین دیگر کمی خشک شده بود و خورشید در آسمان می‌درخشید. آنان بلافاصله بعد از ناهار به حیاط رفتند تا ببینند دقیقاً چه اتفاقی افتاده است. به جز بوته‌های رز، باقی گل و گیاه‌ها سر جایشان بودند. نانسی نتوانست هیچ سرنخی از دزد پیدا کند و او و هانا مشغول تمیز کردن حیاط باران‌خورده شدند. ناگهان صدای آواز یکی از دوره‌گردهای معروف در ریورهیتس به گوششان خورد. «دوست قدیمی من، نمکی، داره می‎آد!» نانسی این را گفت و خندید و حس بدی که داشت از او دور شد.