برفک

دلیلو در ابتدا نام‌های زیادی برای عنوان کتابش در نظر گرفته بود. از جمله: برفک، تمام ارواح، اولتراسونیک، کتاب امریکایی مُردگان، پاناسونیک و نبرد من. ابتدا پاناسونیک را انتخاب کرد که شرکت پاناسونیک اجازه‌ی استفاده از نامش را به او نداد. نهایتاً به برفک (White Noise) رسید. وایت نویز یا نوفه‌ی سفید یک نویز تصادفی‌ است که تراکم طیفی ثابتی دارد. به این معنا که این نویز دامنه یا تراکم مشابهی در سراسر طیف فرکانس‌های اصوات قابل شنیدن (بیست تا بیست مگاهرتز) دارد. نویز سفید به این علت سفید نامیده می‌شود چون مانند نور سفید که آمیزه‌ای از تمام طول موج‌های مرئی نور است، ترکیبی از همه‌ی فرکانس‌های قابل شنیدن است. وجود همه‌ی فرکانس‌های قابل شنیدن باعث شده که اغلب از آن برای پوشاندن سایر صداها استفاده کنند، برای مثال برخی افراد از دستگاه‌های مولد نویز سفید به عنوان وسیله‌ی کمک به خواب استفاده می‌کنند. به برفک تلویزیون هم نویز سفید می‌گویند. برای خوانندگان جوان‌تر که ممکن است به یاد نداشته باشند می‌نویسم که در سال‌های نه‌چندان دور که تلویزیون چند ساعت برنامه بیشتر نداشت، در ساعات بی‌برنامگی چیزی پخش می‌شد به اسم برفک که ترکیبی بود از صدای خش‌خش (نویز سفید) و تصویری مرتعش مرکب از دانه‌های سیاه و سفید. به‌نظرم بهترین عنوان برای کتاب همین برفک آمد چون در یکی از فصول مهم کتاب که دلیلو از ترکیب نویز سفید استفاده می‌کند، اشاره‌اش مستقیماً به برفک تلویزیون است.