تأثیر قصه بر آموزش ابتدایی

قصه و حکایت برای آموزش و شناساندن حقیقت، شیوه‌های درست زندگی، اخلاقیات و روش‌های دستیابی به کمال و موفقیت به اندازه‌ی تاریخ بشر قدمت دارد. اصطلاح قصه گویی این موضوع را ممکن است به ذهن برساند که قصه بخشی از ارتباط جدی محسوب نمی‌شوند بلکه صرفاً برای سرگرمی است. در حالی که قصه‌ها به ما می‌گویند در این جهان چگونه باشم و این فرصت را می‌دهد تا دیدگاه خود را نسبت به واقعیت تغییر دهیم، به عبارت دیگر قصه‌ها بیا نگر باورهای افراد در باره‌ی خودشان است. قصه‌های کودکان درباره‌ی انسان‌ها، جانوران، موجودات خیالی و اشیایی از قبیل ساعت، قطار و گلدان هاست. انسان‌ها، جانوران، موجودات خیالی واشیاء در قصه‌های کودکان دارای شخصیت، باور، فکر، احساس و رفتار هستند. هنگامی که یک قصه گفته می‌شود موضوع شکل می‌گیرد، مسائل مختلف آشکار می‌شود و شخصیت‌ها و اشیای قصه با افکار و هیجانها و رفتارهای خاص پاسخ می‌دهند. هنگامی که یک کودک به قصه گوش فرامی‌دهد ممکن است با یک شخصیت، با یک موضوع یا یک حادثه در قصه همانند سازی کند. در نتیجه، همانندسازی را به زندگی خود فرا فکنی می‌کند. علاقه وی به افکار، احساس‌ها و رفتارهای شخصیت‌های قصه به او اجازه می‌دهد تا در تجارب شخصیت‌های قصه سهیم باشد و باورها، افکار و تجارب هیجانی این شخصیت‌ها را بر خود فرافکنی کند. در نتیجه می‌تواند به صورت فرافکنانه بر پریشانی‌های هیجانی خود کار کند.