بسیار سفر باید: جستارهای انسان‌شناختی در زمینه گردشگری و سفر

گزارش‌هایی که در کتاب حاضر ارائه شده‌اند با استفاده از روش خود­مردم‌نگاری و مردم‌نگاری زندگینامه خود نوشته است. در فصل اول با استفاده از روش شرح حال­نویسی ضمن شرح چگونگی اعزام­ شدن، برخی ویژگی‌های تلقی و تصور ایرانیان از غرب و بریتانیا ارائه شده است. بخش عمده و اصلی این کتاب به یادداشت‌ها، توصیف‌ها و تحلیل‌هایی دربارۀ جامعه و فرهنگ بریتانیا اختصاص دارد. در فصل دوم در خصوص سفر به عنوان فعالیتی توام با تحقیق و تأمل توضیحاتی ارائه شده است. این فصل را بر اساس تجربه زیسته­ام از سفر ارایه کردم و فرصتی شد تا "تأملات شهودی"ام در این زمینه را بازگو کنم.در فصل سوم تجربه گردشگران از گردشگری مورد بررسی و ملاحظه قرار گرفته است و تلاش شده است تا از منظر پدیدارشناسانه و یا نوعی پدیده فرهنگی یا اجتماعی به تجربه­ی گردشگری برسیم و در خصوص رویکردهای مختلفی که مربوط به تجربه­ی گردشگران است تا­ حدودی بحث شده است و این‌که گردشگر در جامعه امروز چه تجربه­هایی از سفر و گردشگری بدست می­آورد و این­ تجربه را با ­توجه به بستر یا بافت اجتماعی فرهنگی که الآن در آن قرار داریم مورد بررسی قرار داده شده است. در فصل چهارم گردشگری و شبکه‌های اجتماعی مورد بحث قرار گرفته است و ابعاد مختلف موضوع تبیین شده است موضوع این بحث، تأثیر شبکه‌های اجتماعی بر سیاست‌گذاری در گردشگری ایران است. در­ واقع چند­ واژه مسأله­مند شامل؛ سیاست‌گذاری، شبکه‌های اجتماعی و سپس واژه گردشگری تشریح شده است. در فصل پنجم به تجربه ایرانی قدم‌زدن در شهر پرداخته شده است و این‌که چه روندی را گذرانده است و در فصل ششم بررسی انسان‌شناختی از سفرنامه‌های حج ایرانیان در یک صد و پنجاه‌ سال اخیر با تمرکز بر «خسی در میقات»؛ سفرنامه حج جلال آل ‌احمد، نوشته شده است. در فصل هفتم با عنوان؛ دیداری کوتاه از شهر باث که می‌تواند مطالعه مردم‌نگاری شهری مهیجی باشد و "مطالعه موردی" مناسبی برای فهم "پدیده فرهنگی­شدن" است.