گفتگو با آنجلوپلوس

شاید برای بسیاری از علاقه‌مندان سینما، تئو آنجلوپلوس نامی آشنا نباشد، با وجود این، در سراسر تاریخ سینما، تنها عده‌ی اندک‌شماری هستند که در مقام فیلم‌سازِ مولف، جایگاهی والاتر از او داشته باشند. هر نما از هر سکانس از هر کدام از فیلم‌های او، شخصیت هنری منحصربه‌فرد، مانا و ثابت او را به همراه دارد. درون‌مایه‌ی مضمونی بی‌همتای او، آثارش را از سایرین متمایز می‌سازد. نگاهی گذرا به هر کدام از آثاری که کارگردانی کرده، در هر نما، ابتدا، میانه یا انتها، به سادگی هویت مولف پنهان در پسِ آن را نمایان می‌سازد. ممکن است گونه‌ی سینمایی او را دوست بدارید، آن را ستایش کنید و مجذوبش باشید، همان‌طور که بسیاری از ما چنین هستیم. ممکن است از آن بیزار باشید و این سبک خاص شما را بیازارد یا برای‌تان ملال و خستگی را به همراه آورد، آن‌طور که عده‌ی زیادی، اگر نه بیش‌تر از گروه نخست، درباره‌ی او چنین می‌پندارند. با وجود این، فارغ از قضاوت شما نسبت به آثار او، مجبوریم محتوای متمایز، دقیق و ظریف موجود در سراسر این آثار را - چه از نظر فُرم و چه از نظر مضمون - تصدیق کنیم. درحالی‌که آنجلوپلوس در عرصه‌ی فیلم‌سازی هم‌چنان شمایلی ناآشنا و منزوی دارد، اما طنین برخاسته از آثارش را می‌توان در دسته‌ی مهم‌ترین و تاثیرگزارترین صداهای سینمای مدرن دانست.