پشت پرده مخملین: دكترين شوک: ظهور سرمايه‌داری فاجعه‌محور - دفتر ۴

«دکترین شوک» این‌سان عمل می‌کند: در اثر فاجعه اصلی (مثلاً یک کودتا، حمله‌ای تروریستی، فروپاشی بازار، جنگ، سونامی، یا توفان)، یک حالت شوک همگانی بر تمام جمعیت مستولی می‌شود. درست همان گونه که موزیک کرکننده و ضرباتِ درون سلولِ بازجویی زندانی را سست می‌کند و به راه می‌آورد، فرو ریختن بمب‌ها، موج ترور، و توفان‌های درهم‌کوبنده نیز در خدمت سست کردن و به راه آوردنِ کل جامعه قرار می‌گیرد. درست مثل زندانی وحشت‌زده‌ای که نام رفقایش را لو می‌دهد و از باورهایش رویگردان می‌شود، جوامعِ شوکه شده نیز غالباً از چیزهایی که در حالت عادی سرسختانه از آنها محافظت می‌کردند دست برمی‌دارند. آنچه بر سر انسان‌های قربانی شوک و آنچه بر سر جوامع قربانی شوک آمده است به‌نوعی با یکدیگر مرتبط است: همه اینها تجلیاتِ متفاوتِ یک منطق واحدِ بسیار دهشتناک است. نظریه‌پردازان و مجریان دکترین شوک یقین دارند که آن «لوح سپید ونانوشته»ای را که در آرزویش هستند فقط گسستی بزرگ می‌تواند برای آنها ایجاد کند. فقط در برهه‌هایی این‌چنینی ــ یعنی لحظاتِ انعطاف، که مردم برای ترک مواضع قبلی آمادگی روانی پیدا می‌کنند، و ازنظر جسمانی از شیوه سابق زندگی یا محیط زندگانی خود ریشه‌کن می‌شوند ــ دست‌اندرکاران سرمایه‌داریِ فاجعه آستین‌ها را بالا می‌زنند و کارِ ساختن دنیا از نو را آغاز می‌کنند. همچون این اقتصاددانانِ بازار آزاد (که به‌اعتقادشان، فقط فاجعه‌ای در ابعاد کلان می‌تواند زمینه را برای «اصلاحات» کذایی‌شان فراهم آورَد)، دکتر کامرون رئیس انستیتوی روانپزشکی دانشگاه مک‌گیل کانادا نیز باور داشت که با وارد آوردن یک رشته شوک به مغز انسان‌ها، می‌تواند ذهن‌های معیوب را تهی کند و از هر چیز بزداید، و سپس بر آن «لوح های پاک نانوشته»، از نو، شخصیت‌هایی نوین را ترسیم کند.