‌تو نباید بکشی: صلح، رؤیای من

جنگ‌ها مخصوصاً برای سیاست‌مدارانی بسیار جذابند که فکر می‌کنند باید به خودشان و به دنیا چیزی را ثابت کنند. آن‌ها همیشه بازنده­ هایی هستند که هیچ‌کس فکر نمی‌کند بتوانند کار بزرگی انجام بدهند. نمونه ­ی بارز، بازنده­ ی سابقی مثل جورج دبلیو بوش است که می‌خواست به خودش، به پدرش و به دنیا نشان بدهد که او هم برای خودش مردی است. اغواگران شیطان ­صفتی مثل دیک چنی با او بازی راحتی داشتند. شاید باراک اوباما که نژادپرستان شرور به او تهمت می‌زنند که یک آمریکایی و مسیحی واقعی نیست هم جزء همین دسته باشد. اوباما پس از آغاز به کار، تعداد نیرو‌های آمریکایی مستقر در افغانستان را سه برابر کرد و تعداد حملات تروریستی پهپادها را در مرز پاکستان و افغانستان گاهی به ده برابر رساند. باراک اوباما، سیاست‌مداری که قبلاً او را دوست داشتم، به شیوه ی مافیایی آدم می­کشد. این مرد می‌خواهد به دنیا چه چیزی را ثابت کند؟