برنامه‌ریزی پایتخت‌های قرن بیستم

مقامات ملی یا شهری اغلب به این باور عمومی پناه می‌برند که سیمای پایتخت، برای ایجاد یک تصویر مناسب با اساطیر ملی یا مدنی، می‌بایستی به صورت فیزیکی تغییر کند. آنها همچنین به دنبال کارآمدی بیشتر هستند تا امکان پذیرش کارکردهای رشدیابنده را در پایتخت‌ها فراهم کنند. نتیجه این تفکر، اغلب ساختمان‌ها و خیابان‌های بزرگ‌تری است که فضاهای باز و تزیینات هنرمندانه بخشی از آنها را تشکیل می‌دهد. مقالات این کتاب این نوع تلاش‌ها را به بحث می‌گذارد. اما در عین حال هر یک از آنها بر اساس زمینه‌هایی از قدرت، ثروت و تضادی تنظیم شده است که توزیع انبوده جمعیت و سرمایه در شهر و در سطح ملی را به عنوان یک کل درگیر خود ساخته‌اند. بنابراین پایتخت شهر به شریک و تجلی‌گاه نیروهای گسترده تاریخی تبدیل می‌شود. اگر چه شناخت و تدوین همه اینها مشکل‌ترین موضوعاتی است که برای یک مؤلف وجود دارد، اما ارزش آن در این است که پایتخت‌شهر را به عنوان یک کلیت به تاریخ پیوند می‌زند. این کتاب به تبیین جریان مباحث تاریخی و دغدغه‌های حال حاضر در تاریخ برنامه‌ریزی کمک شایانی می‌کند.